100 jaar Bijenvereniging Ambrosius Bavel

In gesprek met het oudste lid Jan Adriaansen

Dit jaar viert Bijenvereniging Ambrosius uit Bavel een bijzonder jubileum: al een eeuw lang delen imkers hun passie voor bijen, honing en natuur met elkaar en met de gemeenschap. 

In maart 1925 werd de vereniging opgericht door een groep bevlogen imkers die hun kennis en ervaring wilden delen. Het doel was om de bijenpopulatie te bevorderen en een platform te bieden waar imkers van elkaar konden leren. Door de decennia heen groeide Ambrosius uit tot een belangrijke schakel in het dorpsleven, met cursussen, workshops en open dagen.

Een van de meest ervaren leden van de vereniging is Jan Adriaansen, 77 jaar en inmiddels al zo’n zestig jaar betrokken bij Ambrosius. Jan begon zijn imkersloopbaan op de tuinbouwschool in Princenhage, waar hij werd aangemoedigd om bijen te houden. Hij was een van de weinigen die een bijencursus volgde. Zijn praktijklessen kreeg hij van gerenommeerde imkers: zes lessen in de winter bij de heer Weterings in Rijen en zes praktijklessen bij Frans van Gils aan de Leeuwerik in Bavel.

Het leven als imker vroeger

Jan herinnert zich de avonturen van vroeger met een glimlach: “We gingen vaak naar het koolzaad in de Flevopolder, dankzij de vruchtbare kleigrond en ook naar fruittelers in Zeeland. Samen met de vrachtwagen van de familie Boomaarts uit Molenschot vertrokken we vrijdagavond om negen uur met tientallen imkers uit Bavel en de volgende ochtend om negen uur waren we weer terug. De bijen werden vroeg vrijgelaten en na vier weken haalden we ze weer op met honingkamers vol koolzaadhoning.”

Ook de verzorging van de bijen verschilde destijds van nu. “Vroeger werden de bijen gevoerd met blauwe suiker, die je voor twee kwartjes per kilo kon kopen. Honing en stuifmeel werden gezien als een licht geneesmiddel tegen hooikoorts. Het verzamelen van stuifmeel en honing was een mooi werkje, echt vakmanschap.”

De lessen van de bijen

Wat hebben de bijen Jan gebracht? “Het heeft me geleerd om geduld te hebben, te observeren en samen te werken. Imkeren is niet alleen een techniek, het is ook een manier om met elkaar om te gaan en respect te ontwikkelen. Elke keer dat je een kast opent, leer je iets nieuws en dat is met mensen net zo.”

Ambrosius: toen en nu

De vereniging is door de jaren heen veranderd, maar de kern blijft hetzelfde. “In mijn tijd kwamen we samen in kleine zaaltjes, vaak in cafés. Alles ging eenvoudig en met weinig middelen. Nu is er veel meer kennis, betere materialen en samenwerking. Maar het draait nog steeds om de liefde voor de bijen, om samen te leren en te genieten van de natuur.”

Een eeuw verbondenheid

Met een warm gevoel kijkt Jan terug op de afgelopen decennia: “De bijen hebben me zoveel gegeven: rust, vriendschappen en de mooiste momenten in de natuur. Het doet me goed dat de vereniging nog altijd bloeit. Honderd jaar, dat is niet niks. En als ik zie hoeveel enthousiasme er nu nog is. Helaas ben ik door gezondheidsredenen moeten stoppen met actief imkeren, maar ik wil mijn bijdrage blijven leveren in de fascinerende wereld van honingbijen.”

Ambrosius heden en in de toekomst

De naam Ambrosius verwijst naar Sint-Ambrosius, de patroonheilige van de imkers. Hij staat symbool voor wijsheid, bescherming en voorspoed voor bijen en hun verzorgers en onderstreept de eeuwenoude band tussen traditie, geloof en natuur.

De vereniging beschikt sinds enkele jaren over een mooie bijentuin aan de Oude Bredaseweg in Bavel. Dankzij de inzet van diverse leden is daar een prachtig bijenparadijs ontstaan, waar ieder lid zijn bijenkasten kan plaatsen en de mogelijkheid heeft om samen te komen en van elkaar te leren. Door de komst van de varroamijt en sinds kort de Aziatische hoornaar is het een uitdaging om hobby-imker te zijn, maar dat is weer een ander verhaal.