Van paard en wagen naar vrachtwagens; Transportbedrijf Ros stopt

De redactie was bezig in de voortuin toen José Havermans (een van de drieling) langs liep. Een praatje zoals dat ons dorp zo bijzonder maakt. “Hans stopt ermee.” Al snel werd duidelijk dat het over Hans en Angela Ros ging, van het transportbedrijf aan de Oude Bredaseweg. Tijd voor een interview met de hoofdpersonen.

Op een zaterdagochtend schoof de redactie bij Hans en Angela aan tafel. Koffie en worstenbrood stonden al klaar. “Warm of koud?” vroeg Hans. Het begin van een mooi gesprek. Transportbedrijf Ros startte in 1935. Opa Jan verhuisde samen met zijn vrouw To Ros-Van der Velden van Leur naar Bavel. Paard en wagen waren toen het transportmiddel. “Als voerman” vertellen Hans en Angela. “Het vervoeren van pakketjes van de ene plek naar de andere.” Een nieuwe ondernemer in een al levendige omgeving. “Naast ons, aan de toen nog Bredaseweg, zat de levensmiddelenwinkel van Jorissen. Tegenover ons was wagenmaker Lensen gevestigd en om de hoek waren de broers Toon(Smederij) en Thé (fietsenmaker en loodgieter) actief”.

Het bedrijf groeide, net als het gezin. In de loop der jaren werden vijf kinderen geboren: Rien (Rinus), Jos, Johan, Riet en Jopie. Rien was voorbestemd om het bedrijf voort te zetten, eerst samen met zijn vader Jan en later zelfstandig.

Noodlottig ongeluk

Door een tragisch ongeluk kreeg het transportbedrijf een heel andere wending. Zoon Rien (Rinus) werkte met zijn 21 jaar al enkele jaren in het bedrijf van zijn vader Jan. De naam van het bedrijf was toen “J.Ros en Zn.” Op Paaszaterdag 20 april 1957 ging Rinus met de wagen een vriend ophalen. Op de Rijksweg bij Rijen botste hij op een personenauto van een inwoner uit Rijen. Beiden kwamen daarbij om het leven.

Vader Jan besloot daarna zoon Jos te vragen in het bedrijf te komen werken. Jos werkte tot dan bij buurman en fietsenmaker/loodgieter Thé Jansen. Later sloot ook de derde zoon Johan zich aan bij het bedrijf.

Groei van het transportbedrijf

Het bedrijf groeide door met steeds meer gemotoriseerde voertuigen. Na het overlijden van vader Jan in 1967 moesten er keuzes worden gemaakt. Groeien we mee, hoe doen we dat en doen we dat samen of ieder voor zich?

In goede harmonie gingen Jos en Johan vanaf 1974 hun eigen weg. Johan vanaf het industrieterrein onder de naam “J.Ros en Zn.” en Jos vanaf de ouderlijke woning aan de Oude Bredaseweg onder de naam Ros Transport. Ze hadden veel vaste klanten, waaronder de bodedienst waarmee onder andere de melkfabriek aan de Kerkstraat wekelijks werd voorzien van boterpakketten Brio, Remia, Dex en meer.

Hans, zoon van Jos en Els, ging in 1995 meewerken in het bedrijf en nam het over na het overlijden van zijn vader in 2004. Samen met Angela, met wie hij in 1999 trouwde, bouwde hij het uit tot een onderneming met 16 vrachtwagens en evenzoveel chauffeurs. Ze bedienden veel vaste klanten zoals Schenker en Rockwool, maar ook veel kleine klanten die ze al jaren trouw leverden.

De band met het personeel

“Ons personeel was ons goud.” Dat zagen zowel opa Jan en oma To, vader Jos en moeder Els, als Hans en Angela. Het blijkt uit de vele langdurige dienstverbanden. “We hebben meerdere 40-jarige jubilea gevierd.” Namen als Rene Luyten, Corne Verhees, Kees van Aert en Kees van Nijnatten worden genoemd. “We hadden trouwe chauffeurs waar we altijd op konden rekenen, net als op onze klanten.” Hans: “We hebben nooit visitekaartjes hoeven uitdelen, onze chauffeurs wáren ons visitekaartje.”

En nu het einde

“Hoe gaan we verder? Gaan we überhaupt verder?” Die vragen stelden Hans en Angela zich begin dit jaar. “Ons bedrijf is gezond, maar gaan we investeren en meegaan in het noodzakelijke elektrificeren van het wagenpark?” Na veel overwegingen besloten ze in het voorjaar te stoppen. “Ons personeel, vaak al tientallen jaren in dienst”, was onze grootste zorg. Zij moesten een goede nieuwe werkgever krijgen.” Hans en Angela zijn ervan overtuigd dat die gevonden is in Martin van den Bogerd. Per 1 juli zijn het personeel en het materieel warm overgegaan naar zijn transportbedrijf met vestigingen in Rijen en Bergschenhoek. “Ik blijf er zelf ook werken” zegt Hans. “Ik ga zelf rijden en het plannen doen voor drie wagens met speciaal transport.”

Wat nu?

“Onze vader was gedreven in zijn werk maar ook in het Bavelse verenigingsleven.” Jos was lid van Stichting de Baviaonen als Pliessie en zanger met zijn zware basstem, maar ook Kerstman voor de verloting van de prijzen actie van de middenstand. Verder reed hij belangeloos met zijn vrachtwagen naar Polen om hulpgoederen af te leveren toen het daar door het communistische regime verre van zorgeloos was.

Hans: “Ik blijf op mijn manier genieten en natuurlijk actief in het werk.” Angela: “Optreden met The Silverlights en de Ouwe Lullenband zal Hans zeker blijven doen. En als er een locatie is voor ‘De nooit meer anders-show’ komt die er ook.” Daarnaast blijven ook “de beesten” een belangrijke rol spelen: Kees de hond en de papegaai.

Eensgezind zijn Hans en Angela over hun woonplaats. “We blijven in D’n Haon wonen, dat is echt ons thuis.” De familie Ros, sinds 1935 thuis in Bavel.